Swapping

Άξονας κίνησης του παρόντος άρθρου είναι η περιγραφή του σκοπού ύπαρξης swap αρχείων/κατατμήσεων, της λειτουργίας τους, της διαδικασίας ορισμού τους, κ.ά.

1. Let's swap...

[1.1 Σκοπός ύπαρξης swap κατάτμησης/αρχείου]

[1.2 Εικονική μνήμη]

[1.3 Λειτουργία]

[1.4 Swapping/Paging]

[1.5 Μέγεθος swap]

[1.6 Όρια]

[1.7 Συμβουλές για μέγιστη απόδοση]

2. Swap αρχεία

[2.1 Ορισμός swap αρχείου]

[2.2 Ρόλος του /dev/zero]

3. Swap κατατμήσεις

[3.1 Ορισμός swap κατάτμησης]

4. Ρύθμιση swap συσκευών

5. Συγχρονισμός... ΤΩΡΑ

[5.1 Ρόλος της sync]

6. Χρησιμοποίηση swap συσκευών

[6.1 Το αρχείο /etc/fstab]

[6.2 Εξηγήσεις...]

[6.3 Παράμετροι στην swapon]

[6.4 Αυτόματη χρησιμοποιήση swap συσκευών]

[6.5 Μή χρησιμοποίηση swap συσκευών]

7. Έλεγχος χρήσης swap συσκευών

[7.1 free]

[7.2 cat /proc/meminfo]

[7.3 cat /proc/swaps]

[7.4 top]

[7.5 procinfo]

8. Ιδέες...

[8.1 Συνδυασμός swap και /tmp]

[8.2 Swap κατ' απαίτηση με loopback device]

9. Ίδιος χώρος swap με άλλα λειτουργικά συστήματα

[9.1 FreeBSD]

[9.2 Microsoft Windows]

10. Σχετικά

[10.1 No time...]

[10.2 Πηγές]

[1. Let's swap...]

[1.1 Σκοπός ύπαρξης swap κατάτμησης/αρχείου]

To swap αρχείο/κατάτμηση χρησιμοποιείται ως εικονική μνήμη (virtual RAM) στο σύστημά σας. Η εικονική μνήμη είναι επέκταση της πραγματικής μνήμης του συστήματος. Η ύπαρξή του τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη.

[1.2 Εικονική μνήμη]

Το Linux υποστηρίζει εικονική μνήμη, δήλαδη χρησιμοποιεί ένα δίσκο σαν επέκταση της RAM, έτσι ώστε το συνολικό μέγεθος της χρησιμοποιήσιμης μνήμης να αυξάνει αναλογικά. Ο πυρήνας γράφει τα περιεχόμενα ενός τρέχοντος αχρησιμοποίητου block μνήμης στο σκληρό δίσκο έτσι ώστε η μνήμη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλο σκοπό. Όταν τα αρχικά περιέχομενα χρειάζονται ξανά, διαβάζονται πάλι από τη μνήμη.

Αυτά όλα γίνονται τελείως αδιαφανή από το χρήστη. Προγράμματα που τρέχουν κάτω από το Linux βλέπουν μόνο τη μεγαλύτερη ποσότητα της διαθέσιμης μνήμης και δεν προσέχουν πως κομμάτια αυτών μένουν στο δίσκο από στιγμή σε στιγμή. Το κομμάτι του σκληρού δίσκου που χρησιμοποιείται σαν εικονική μνήμη ονομάζεται χώρος swap (χώρος προσωρινής αποθήκευσης).

[1.3 Λειτουργία]

Όταν χρησιμοποιείται swap χώρος, το Linux μετακινεί αχρησιμοποιήτες σελίδες μνήμης στο σκληρό δισκό, επιτρέποντας να τρέχετε περισσότερες εφαρμογές ταυτόχρονα στο σύστημά σας.

Όμως, επειδή αυτή η διαδικασία είναι σχετικά αργή (χίλιες φορές περίπου), ο χώρος swap δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική φυσική μνήμη RAM, που είναι πιο γρήγορη. Έτσι τα προγράμματα δεν τρέχουν το ίδιο γρήγορα. Οι εφαρμογές του X Window System, κυρίως, έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε μνήμη και γι'αυτό θα πρέπει να έχετε μια συσκευή (αρχείο/κατάτμηση) swap.

Μερικά προγράμματα καταλαμβάνουν στατικά σελίδες πραγματικής μνήμης (κλειδώνοντάς τες) για λόγους ασφαλείας ή για λόγους απόδοσης. Με αυτόν τον τρόπο οι "κλειδωμένες" σελίδες μειώνουν το μέγεθος της διαθέσιμης πραγματικής μνήμης, καθιστώντας απαραίτητη τη χρήση swap μνήμης.

[1.4 Swapping/Paging]

Με απλά λόγια:

Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του swapping (γράφοντας ολόκληρες τις διεργασίες (processes) σε χώρο swap) και του paging (γράφοντας μόνο καθορισμένου μεγέθους κομμάτια, συνήθως μερικά kilobytes τη φορά).

Το paging είναι συνήθως πιο αποτελεσματικό, και αυτό είναι που κάνει το Linux, αλλά μιλάμε για swapping έτσι κι αλλιώς.

[1.5 Μέγεθος swap]

Ορισμένοι προτείνουν ότι η swap μνήμη πρέπει να έχει διπλάσιο μέγεθος από αυτό της πραγματικής μνήμης. Υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σχετικά με το πόση swap μνήμη θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε: όλες εξαρτώνται από το τι εφαρμογές θέλετε να τρέχετε...

Το μέγεθος του χώρου swap εξαρτάται ακόμη από πόση μνήμη έχετε ήδη στο σύστημά σας.

Αν έχετε αρκετή φυσική μνήμη (>128ΜΒ) και είστε ο μοναδικός χρήστης του συστήματος χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις μπορεί να σκεφτείτε να μην χρησιμοποιήσετε μνήμη swap, έχοντας έτσι περισσότερο ελεύθερο αποθηκευτικό χώρο και μειώνοντας το χρόνο αναζήτησης στα δεδομένα σας.

Μπορεί να μην χρησιμοποιείτε μια swap κατάτμηση πολύ συχνά, όταν όμως τη χρειαστείτε η παρουσία της είναι ανεκτίμητη.

Πιθανότατα δεν έχει νόημα να έχετε swap μνήμη περισσότερη από τρεις φορές της φυσικής μνήμης.

Υπολογίστε τη συνολικη σας ανάγκη σε μνήμη. Αυτή είναι το μεγαλύτερο μέγεθος μνήμης που πιθανώς θα χρειαστείτε σε κάθε στιγμή, δηλαδή το άθροισμα των απαιτήσεων σε μνήμη όλων των προγραμμάτων που θέλετε να τρέχετε ταυτοχρόνως. Αυτό μπορεί να γίνει τρέχοντας την ίδια ώρα όλα τα προγράμματα που πιθανώς θα τρέξετε ποτέ ταυτοχρόνως. Για παράδειγμα, αν θέλετε να τρέχετε το X Window System, θα πρέπει να καταχωρίσετε περίπου 8-16 MB για αυτό, ο gcc θέλει αρκετά megabytes (μερικά αρχεία χρειάζονται μία ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα, μέχρι και δεκάδες megabytes, αλλά συνήθως περίπου 4-8 θα είναι αρκετά) κτλ. Ο πυρήνας θα χρησιμοποιήσει περίπου 1-2ΜΒ από μόνος του, και τα συνηθισμένα shells και άλλα μικρά βοηθητικά προγράμματα ίσως μερικές εκατοντάδες kilobytes (περίπου 1ΜΒ όλα μαζί). Δεν υπάρχει ανάγκη να προσπάθησετε να είστε ακριβείς, υπολογισμοί στο περίπου είναι μια χαρά, αλλά μπορεί να θέλετε να είστε στην απαισιόδοξη πλευρά.

Θυμηθείτε πως αν υπάρχουν αρκετά άτομα που χρησιμοποιούν το σύστημα ταυτοχρόνως, θα καταναλώνουν όλα μνήμη. Πάντως, αν δύο άτομα τρέχουν το ίδιο πρόγραμμα αταυτοχρόνως, η συνολική κατανάλωση μνήμης συνήθως δεν είναι διπλάσια, εφόσον οι σελίδες του κώδικα και οι shared βιβλιοθήκες υπάρχουν ήδη μια φορά.

[1.6 Όρια]

Το μέγιστο χρήσιμο μέγεθος μιας περιοχής swap εξαρτάται πλέον από την αρχιτεκτονική του συστήματος.

Είναι περίπου:

2GB σε i386, PPC, m68k, ARM,

1GB σε sparc,

512MB σε mips,

128GB σε alpha και

3TB σε sparc64.

Υποστηρίζονται μέχρι και 8 συνολικά περιοχές swap.

[1.7 Συμβουλές για μέγιστη απόδοση]

Συνιστάται η χρησιμοποιήση μιας swap κατάτμησης παρά ενός swap αρχείου. Έτσι σε πολλές εγκαταστάσεις του Linux θα συναντήσετε δύο τουλάχιστον κατατμήσεις. To swapping σε αρχείο επιφέρει σχετική μείωση της απόδοσης του συστήματος γιατί πηγαίνει μέσω του συστήματος αρχείων (ext2). Από την άλλη, μπορείτε να προσθέσετε swap αρχείο όποτε θέλετε χωρίς καμία ανάγκη για κατάτμηση των δίσκων σας.

Χρησιμοποποιείστε πρώτα αρχείο swap, δουλέψτε με το σύστημα σας για λίγο καιρό για να δείτε πόση μνήμη swap χρειάζεστε περίπου, και μετά φτιάξτε μια κατάτμηση swap. Μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιείτε πολλές swap κατατμήσεις ή/και swap αρχεία, ταυτοχρόνως.

Αφήστε, πάντως, περιθώρια ασφαλείας γιατί πιθανότατα θα ξεχάσετε να τρέξετε μερικά προγράμματα που θα θέλετε να τρέχετε και βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέυθερο χώρο σε κάθε περίπτωση. Είναι καλύτερα να καταχωρήσετε πάρα πολύ χώρο παρά πολύ λίγο (προσέξτε τους τόνους στο παρα...), αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να το παρακάνετε και να καταχωρήσετε ολόκληρο δίσκο, εφόσον αχρησιμοποιήτος χώρος swap είναι no doubt wasted χώρος.

Αν ο χώρος swap, που θα υπολογίσετε με την παραπάνω μέθοδο, είναι πάρα πολύ μεγαλύτερος από τη φυσική σας μνήμη (όχι τη δικιά σας, του συστήματος σας...), καλύτερα να σκεφτείτε σοβαρά να επενδύσετε στην αγορά περισσότερης φυσικής μνήμης, αλλιώς η απόδοση θα είναι αρκετά χαμηλή.

Είναι καλή ιδέα να έχετε τουλάχιστον λίγο χώρο swap, ακόμη και αν οι υπολογισμοί σας δείχουν ότι δεν χρειάζεστε καθόλου. Το Linux χρησιμοποιεί το χώρο swap δυαναμικά, έτσι ώστε όση περισσότερη φυσική μνήμη το δυνατόν να μπορεί να παραμείνει ελεύθερη. Το Linux θα swap out σελίδες μνήμης που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, ακόμη και αν η μνήμη δεν χρειάζεται ακόμη για τίποτα. Αυτό αποφεύγει την αναμονή για swapping όταν χρειάζεται: το swapping μπορεί να γίνει νωρίτερα, όταν ο δίσκος είναι έτσι κι αλλιώς αδρανής.

Ο χώρος swap μπορεί να χωριστεί ανάμεσα σε αρκετούς δίσκους. Αυτό μερικές φορές βελτιώνει την απόδοση, ανάλογα με τις σχετικές ταχύτητες των δίσκων και το χρόνο προσπέλασης αυτών. Μπορεί να θέλετε να πειραματιστείτε με μερικά διαδεδομένα μοντέλα, αλλά κατανοήστε ότι κάνοντας τα πειράματα κανονικά είναι αρκετά δύσκολο. Δε θα πρέπει να πιστεύετε φήμες που λένε ότι ένα μοντέλο είναι ανώτερο από κάθε άλλο, εφόσον δε θα είναι πάντα αληθείς.

Μπορείτε να χρησιμoποιήσετε και περισσότερες από μία swap κατατμήσεις.

Μερικοί χρησιμοποιούν RAM disks για swapping, δεν κερδίζετε πολλά με αυτόν τον τρόπο αφού μειώνεται τη διαθέσιμη μνήμη για caching και buffering.

Συνιστάται να δημιουργείτε κατατμήσεις swap σε μεσαία tracks του σκληρού δίσκου (συνήθως /dev/?d?x, όπου xε{4,5,...} ανάλογα με τον αριθμό των υπάρχοντων κατατμήσεων) , γιατί τότε η αναζήτηση είναι σχετικά γρήγορη (γρήγορη διαμεταγωγή και αναζήτηση αρχείων).

Αν χρησιμοποιείτε swap αρχείο συνιστάται να τοποθετείται σε ξεχωριστή κατάτμηση, αφού περιλαμβάνει λιγότερα ρίσκα. Αυτή η κατάτμηση δε θα μπορεί πλεόν να χρησιμοποιηθεί, ακόμη και αν φαίνεται να υπάρχει ελεύθερος χώρος σε αυτή.

[2. Swap αρχεία]

Ένα swap αρχείο είναι ένα κανονικό αρχείο. Δεν είναι με κανένα τρόπο ειδικό προς τον πυρήνα. Το μόνο πράγμα που νοιάζει τον πυρήνα είναι να μην έχει καθόλου "τρύπες", και να είναι έτοιμο για χρήση με την εντολή mkswap.

Πρέπει, πάντως, να διαμένει σε έναν τοπικό δίσκο του συστήματος. Δεν μπορεί να διαμένει σε ένα σύστημα αρχείων που έχει προσαρτηθεί μέσω NFS για λόγους υλοποίησης.

Το κομμάτι σχετικά με τις "τρύπες" είναι σημαντικό. Το αρχείο swap κρατάει τον χώρο του δίσκου έτσι ώστε ο πυρήνας να μπορεί γρήγορα να swap out μια σελίδα χωρίς να χρειάζεται να παέι μέσω όλων των πραγμάτων που είναι χρήσιμα όταν καταχωρεί ένα sector δίσκου σε ένα αρχείο. Ο πυρήνας απλώς χρησιμοποιεί όποιους τομείς έχουν ήδη καταχωρηθεί στο αρχείο. Επειδή μια "τρύπα" σε ένα αρχείο σημαίνει πως δεν υπάρχουν καθόλου τομείς δίσκου καταχωρημένοι (για αυτό το μέρος μέσα στο αρχείο), δεν είναι καλό για τον πυρήνα να προσπαθεί να τους χρησιμοποιεί.

[2.1 Ορισμός swap αρχείου]

Ένας καλός τρόπος για να δημιουργήσετε το swap αρχείο χωρίς "τρύπες" είναι μέσω της ακόλουθης εντολής:

if=/dev/zero : input file, διαβάζει από αυτό το αρχείο

of=<swap αρχείο> : output file, γράφει σε αυτό το αρχείο

bs=<bytes> : block size, διαβάζει και γράφει <bytes> bytes κάθε φορά

count=<blocks> : αντιγράφει μόνο <blocks> blocks από αυτά που διαβάζει

Θα εμφανιστεί το μήνυμα:

Είναι καλύτερα το μέγεθος να είναι πολλαπλάσιο του 4, επειδή ο πυρήνας γράφει σελίδες μνήμης, που είναι 4ΚΒ σε μέγεθος. Αν το μέγεθος δεν είναι πολλαπλάσιο του 4, το τελευταίο ζευγάρι των kilobytes μπορεί να είναι αχρησιμοποίητο. Ειδικότερα, για swap αρχείο το μέγεθος είναι καλό να είναι πολλαπλάσιο του inode μεγέθους, συνήθως 1024 ή 2048 (ή ακόμη και 4096), γιατί 1block=1KB=1024 bytes άρα τιμές πολλαπλάσιες του 1024.

[2.2 Ρόλος του /dev/zero]

Το /dev/zero είναι ένα ειδικό αρχείο που κατά την ανάγνωσή του, επιστρέφει \0 χαρακτήρες. Είναι μια συσκευή που όταν την διαβάζετε παίρνετε άπειρα ASCII 0. Είναι χρήσιμη ως πηγή "κενών" bytes, όπως ακριβώς και πολλοί επεξεργαστές RISC έχουν ένα zero καταχωρητή που είναι πάντα 0.

Δημιουργείται με:

[3. Swap κατατμήσεις]

Μία swap κατάτμηση δεν είναι επίσης ειδική με κανέναν τρόπο. Τη δημιουργείτε όπως κάθε άλλη κατάτμηση. Η μόνη διαφορά είναι ότι χρησιμοποιείται σαν μια άδεια (raw) κατάτμηση, δηλαδή, δεν περιέχει κανένα σύστημα αρχείων. Είναι καλη ιδέα να σημειώνετε τις κατατμήσεις swap σαν τύπο 82 (Linux swap). Αυτό κάνει τα περιεχόμενα της κατάτμησης πιο σαφή, αν και δεν είναι αυστηρώς απαραίτητο στον πυρήνα.

Όπως αναφέραμε, οι κατατμήσεις swap είναι πιο γρήγορες ξεπερνούν το σύστημα αρχείων, διαβάζοντας κατευθείαν από τον σκληρό δίσκο.

[3.1 Ορισμός swap κατάτμησης]

Η swap κατάτμηση δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται στον ίδιο σκληρό δίσκο με την κατάτμηση που είναι εγκατεστημένο το Linux.

Τρέξτε το πρόγραμμα fdisk. Δώστε n (add a new partition), μετά p (primary partition), για hex code: 82 (αν γράψετε l θα δείτε ότι αυτός ο τύπος αντιστοιχεί σε κατάτμηση Linux swap).

Κάθε είδος κατάτμησης έχει έναν ξεχωριστό (identifier number) αριθμό ώστε να αναγνωρίζεται από το λειτουργικό σύστημα. (π.χ. για το Linux είναι 83).

Τελος, δώστε: w (write table to disk and exit).

[4. Ρύθμιση swap συσκευών]

Εφόσον έχετε δημιουργήσει ένα swap αρχείο ή μια swap κατάτμηση, πρέπει να γράψετε μια υπογραφή στην αρχή του/της, αυτή περιέχει μερικές διευθυντικές πληροφορίες και χρησιμοποιείται από τον πυρήνα. Η εντολή για να το κάνετε αυτό είναι η mkswap. Τη χρησιμοποιείτε έτσι:

Συνηθισμένες παράμετροι:

-c ελέγχει τη συσκευή (block device) για bad blocks

-v0 παλιά μέθοδος (μέχρι 128ΜΒ)

-v1 νέα μέθοδος (μέχρι 2GB)

Θα εμφανιστεί το μήνυμα:

Ο swap χώρος δεν χρησιμοποιείται ακόμη. Υπάρχει, αλλά ο πυρήνας δεν τον χρησιμοποιεί για να παρέχει εικονική μνήμη.

Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί στη χρησιμοποίηση της εντολής mkswap, εφόσον ΔΕΝ ελέγχει αν το αρχείο ή η κατάτμηση χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό. Η χρησιμοποίησή της γίνεται συνήθως κατά την εγκατάσταση του συστήματος, την εκτελείτε μόνο ΜΙΑ φορά.

[5. Συγχρονισμός... ΤΩΡΑ]

H εντολή sync μέσω της συνάρτησης sync() δεσμεύει πρώτα τα inodes σε buffers, και μετά τα buffers στο σκληρό δίσκο. Εκτελείται, συνήθως, αμέσως μετά από την mkswap.

[5.1 Ρόλος της sync]

Κάθε U*ix έχει φορτωμένο στη μνήμη το super block και τον inode πίνακα και ό,τι δουλειά κάνει πάνω σε αυτά την κάνει στη MNHMH, για ταχύτητα. Περιοδικά τα "κατεβάζει" και στο δίσκο, για αποφυγή απρόσμενων γεγονότων. To sync είναι ακριβώς η εντολή που κάνει το "κατέβασμα". Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να βεβαιωθεί ότι ολά έχουν γραφτεί με ασφάλεια.

Στα περισσότερα UNIX συστήματα, υπάρχει ένα πρόγραμμα ου λέγεται update και τρέχει στο background κάνοντας ένα sync κάθε 30 δευτερόλεπτα, οπότε συνήθως δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε την sync. Το Linux έχει έναν επιπρόσθετο δαίμονα (daemon), τον bdflush, ο οποίος κάνει ένα πιο ατελές sync πιο συχνά.

Κάτω από το Linux, ο bdflush εκκινείται από το update. Δεν υπάρχει συνήθως κανένας λόγος για να ανησυχείτε, αλλά αν ο bdflush πεθάνει για κάποιο λόγο, ο πυρήνας θα σας προειδοποιήσει γι' αυτό, και θα πρέπει να τον ξεκίνησετε μόνοι σας (/sbin/update).

[6. Χρησιμοποίηση swap συσκευών]

Εφόσον έχουν ακολουθηθεί τα παραπάνω βήματα για ρύθμιση swap αρχείων/κατατμήσεων, η χρησιμοποίηση αυτών από τον πυρήνα γίνεται με την εντολή swapon.

[6.1 Το αρχείο /etc/fstab]

FileSystem TABle

Το αρχείο /etc/fstab δίνει πληροφορίες για τα διάφορα συστήματα αρχείων στα οποία μπορούμε να έχουμε πρόσβαση.

Για μια swap συσκευή θα δείτε μια γράμμη όπως η παρακάτω. Στο σύστημά μου (powered by SuSE) είναι:

[6.2 Εξηγήσεις...]

Το πρώτο πεδίο περιγράφει τη block συσκευή ή το σύστημα αρχείων που θέλουμε να προσαρτήσουμε,

το δεύτερο περιγράφει το σημείο προσάρτησης (για swap κατάτμηση είναι swap),

το τρίτο περιγράφει τον τύπο του συστήματος αρχείων (δείτε cat /proc/filesystems για αυτά που υποστηρίζονται από τον τρέχοντα πυρήνα σας),

το τέταρτο περιγράφει τις παραμέτρους προσάρτησης,

το πέμπτο χρησιμοποιείται από την εντολή dump (στην περίπτωσή μας είναι 0, δεν χρειάζεται),

το έκτο καθορίζει τη σειρά προτεραιότητας με την οποία τα συστήματα αρχείων ελέγχονται κατά την εκκίνηση του Linux (στην περίπτωση μας είναι 0, δεν είναι απαραίτητο).

[6.3 Παράμετροι στην swapon]

-a: διαβάζει το /etc/fstab και κάνει διαθέσιμες τις συσκευές/αρχεία που προορίζονται για swapping.

-p: θέτει προτεραίοτητα στο swapon, 0 < p < 32767 από το /etc/fstab, όπου pri="τιμή".

[6.4 Αυτόματη χρησιμοποιήση swap συσκευών]

Επεξεργαστείτε το αρχείο /etc/fstab και δημιουργήστε ένα νέο πεδίο για κάθε συσκευή που θέλετε να χρησιμοποιήσετε.

Τα script εκκίνησης θα τρέξουν την εντολή swapon -a χρησιμοποιώντας όσες swap συσκευές έχουν καταχωριθεί στο /etc/fstab. Επομένως, η εντολή swapon χρησιμοποιείται μόνο όταν χρειάζεται περισσότερος χώρος swap.

[6.5 Μή χρησιμοποίηση swap συσκευών]

Μία περιοχή swap μπορεί να μην χρησιμοποιηθεί με χρήση της εντολής swapoff. Δεν είναι συνήθως απαραίτητο να το κάνετε, εκτός από προσωρινούς χώρους swap. Όλες οι σελίδες που χρησιμοποιούνται στο χώρο swap αντιγράφονται στη μνήμη πρώτα. Αν δεν υπάρχει αρκετή φυσική μνήμη να τις κρατήσει, Θα αντιγραφούν τότε σε κάποιον άλλο χώρο. Αν δεν υπάρχει αρκετή εικονική μνήμη να κρατήσει όλες τις σελίδες, το Linux θα αρχίσει να thrash (πιθανότατα, θα αρχίσει να παραπονιέται ο σκληρός, όσο σκληρός και αν είναι...). Ύστερα από λίγο, θα πρέπει να γίνει recover, αλλά ενδιάμεσα το σύστημα θα είναι μη χρησιμοποιήσιμο. Θα πρέπει να ελέγξτε (π.χ., με free) αν υπάρχει αρκετή ελεύθερη μνήμη πριν απομακρύνετε ένα χώρο swap από χρήση.

Όλες οι περιοχές swap που χρησιμοποιούνται αυτόματα με swapon -a μπορούν αν απομακρυνθούν με swapoff -a. Διαβάζει το αρχείο /etc/fstab για να βρει τί να απομακρύνει. Όσες περιοχές swap έχουν χρησιμοποιηθεί manually θα παραμείνουν σε χρήση.

Μερικές φορές πολύς χώρος swap μπορεί να χρησιμοποιείται ακόμη και αν υπάρχει αρκετή πραγματική μνήμη διαθέσιμη. Αυτό μπορεί να συμβεί για παράδειγμα αν σε κάποιο σημείο υπάρχει ανάγκη για swap, αλλά αργότερα μια μεγάλη διεργασία που καταλάμβανε μεγάλο μέρος της φυσικής μνήμης τερματίζεται και ελευθερώνει τη μνήμη. Τα swapped-out δεδομένα δεν αντιγράφονται αυτόματα στη μνήμη έως ότου χρειάζεται, έτσι η φυσική μνήμη μπορεί να παραμείνει ελεύθερη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ανησυχείτε γι'αυτό, αλλά μπορεί να σας ανακουφίζει το γεγονός αν γνωρίζετε τι συμβαίνει.

[7. Έλεγχος χρήσης swap συσκευών]

Έχοντας μια swap συσκευή μπορείτε να δείτε πόση από αυτή χρησιμοποιείται. Απλώς δώστε:

[7.1 free]

Η πρώτη γραμμή Mem εμφανίζει τη φυσική μνήμη.

Η στήλη total ΔΕΝ εμφανίζει τη φυσική μνήμη που χρησιμοποιείται από τον πυρήνα, που είναι περίπου 1-2MB.

Η στήλη used εμφανίζει το μέγεθος της μνήμης που χρησιμοποιείται (η δεύτερη γραμμή δεν μετράει buffers).

Η στήλη free εμφανίζει το μέγεθος της αχρησιμοποίητης μνήμης.

Η στήλη shared εμφανίζει το μέγεθος της μνήμης που μοιράζεται από διάφορες διεργασίες, όσο περισσότερη, τόσο καλύτερη.

Η στήλη buffers εμφανίζει το τρέχον μέγεθος buffer cache του δίσκου.

Η τελευταία γραμμή Swap εμφανίζει παρόμοιες πληροφορίες για τις περιοχές swap. Αν αυτή η γραμμή είναι όλο μηδενικά, ο swap χώρος σας δεν έχει ενεργοποιηθει.

[7.2 cat /proc/meminfo]

[7.3 cat /proc/swaps]

[7.4 top]

[7.5 procinfo]

[8. Ιδέες...]

[8.1 Συνδυασμός swap και /tmp]

Η ιδέα υπάρχει από το tmpfs στα *BSD και το Solaris, καθώς και από το swapfs σε NeXT συστήματα.

Η λογική είναι ότι αυτά χρησιμοποιούνται για προσωρινή αποθήκευση που υπό κανονικές συνθήκες δεν απαιτούν πάρα πολύ χωρό. Έτσι συνδυάζοντας τα swap και /tmp δε χρειάζεται να κρατάτε ξεχωριστό χώρο για αυτά τα δύο, όπως κανονικά θα έπρεπε. Αυτό το ειδικευμένο σύστημα αρχείων είναι ένας swappable RAM δίσκος, που τοποθετεί τα προσωρινά αρχεία στην swap κατάτμηση. Σημαντικό μειονέκτημα είναι ότι για να κερδίσετε αποθηκευτικό χώρο, χάνετε ταχύτητα (μειώνεται λίγο η απόδοση του συστήματος), αφού δεν μπορείτε να έχετε και τα δυο σε παραλληλία, γεγονός που ξεπερνιέται με χρήση πολλαπλών δίσκων (interleaving). Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να μοιράσετε σε διάφορους δίσκους το φόρτωμα του εν λόγω συστήματος αρχείων και να πετύχετε παραλληλία.

[8.2 Swap κατ' απαίτηση με loopback device]

Εφόσον έχετε υποστήριξη για loopback devices στον πυρήνα, γράψτε ένα shell script ώστε να εκχωρείται δυναμικά ο χώρος του swap σε αρχείο βέβαια, χωρίς ξεχωριστή κατάτμηση.....κτλ, κτλ

[9. Ίδιος χώρος swap με άλλα λειτουργικά συστήματα]

[9.1 FreeBSD]

Δεν έχω (ακόμα...) δεν έχω δοκιμάσει. Δείτε το Linux+FreeBSD mini HOWTO.

[9.2 Microsoft Windows]

Έχω (ακόμα...), δεν έχω δοκιμάσει. Δείτε το Tips-HOWTO και το Swap-Space mini HOWTO, που πλέον συντηρείται. Το ονομα είναι παραπλανητικό... αναφέρεται σε ειδικό θέμα ενώ το όνομά του παραπέμπει αλλού.

[10. Σχετικά]

[10.1 No time...]

Τα τρία τελευταία κομμάτια, για loopback και για μοίρασμα χώρου swap με άλλα OS θα μπορούσα να τα αναλύσω περισσότερο. Έδωσα, πάντως, κάποιους κατευθυντήριους άξονες για κάθε ενδιαφερόμενο. Ήθελα να δώσω το στοιχείο της πληρότητας αλλά αν το έκανα σε κάθε πιθανή γωνία του παρόντος θα κατέληγα σε πληρέστατο HOWTO, που θα απαιτούσε πολύ χρόνο...

[10.2 Πηγές]

Για τη σύνταξη του παραπάνω χρησιμοποιήθηκαν διάφορες πηγές, από HOWTOs, από το SAG, από ερωτήσεις/απαντήσεις διάφορων mailining lists/newsgroups, από σχετικές man pages, εγχειρίδια διανομών, βιβλία για το Linux κτλ, κτλ.

Αρχική Σελίδα