Cytat o oddychaniu

2021-04-26

Pozwolę sobie zacytować fragment pewnego podcastu. Wbrew pozorom nie jest to podcast o buddyzmie, medytacji itp. O czym jest? To już sprawdźcie sobie sami.

> Świadome oddychanie pozwala nam wrócić do doświadczeń zmysłowych, w których nieustannie uczestniczymy, tylko nie mamy refleksji, że je mamy. Normalnie nie postrzegamy tego zmysłowego świata wokół siebie i najczęściej jesteśmy bardzo w swojej głowie, w której panuje duży zgiełk i duże ciśnienie. Jak to „zwentylujemy” w ten dobry sposób, to docierają do nas takie rzeczy, jak temperatura powietrza, dźwięki, zaczynamy świadomie odbierać dotyk, pamiętamy zapachy. A jak do nas dotrze specyfika naszego postrzegania zmysłowego, które jest ciekawe, ale bardzo ulotne, bardzo efemeryczne, to kontaktujemy się na poziomie psychicznym i poznawczym z tym, jak wiele rzeczy, których doświadczamy, jest nietrwałych (...). Zaczynamy rozumieć, że przepływają przez nas różne rzeczy: emocje, stany (...) i przestajemy – w związku z tą efemerycznością – łapać się tych stanów psychicznych jak pijany płotu. To nas prowadzi do takiego fantastycznego stanu, w którym my powoli się oduczamy zagarniania i awersji, czyli dwóch głownych reakcji na bodziec emocjonalny. (...)

> Obserwacja tej zmienności i płynności własnych emocji i stanów zmusłowych przynosi nam gigantyczną wolność. Rozumiemy, że „this too shall pass”. To minie. Przyjdzie coś innego. To się zmieni. Odbywa się cały kalejdoskop zmysłowy i on za chwilę po prostu przybierze jakąś inną formę – i to jest spoko.

Marta Niedzwiecka, „O zmierzchu”, S03E17

Może to jest wszystko, co istotne? Oddychanie. Nerw błędny. Układ współczulny i przywspółczulny. Obserwowanie tego, co się dzieje. A reszta to fantazje, pomysły, które powstają, bo mózg się nudzi. Możne można je spokojnie wrzucić do kosza?

Nie wiem.